Rijke Vlaamse kloosters, die veel bezittingen hadden in het Zeeuwse gebied, begonnen in de 12e eeuw met de aanleg van dijken. Zeeland werd daarmee een eilandenrijk. Bij hoge waterstanden en stormvloeden kon het zeewater echter niet meer uitvloeien over de schorren en slikken. In plaats daarvan stuwde het water zich op tegen de dijken. Het gevolg was een reeks dijkdoorbraken en overstromingen. De bevolking ploeterde intussen dapper door, met als belangrijkste wapen: de schop. Zo klom Zeeland langzaam op uit de golven. Je ervaart de aanwezigheid van water zeker ook tijdens je tocht langs dorpen als Nisse, Hoedekenskerke, Ellewoudsdijk en Borssele.

Deze knooppuntenroute is ontwikkeld door Routebureau Zeeland.