Vestingstad Ravenstein kent een lange geschiedenis onder veel verschillende heersers. Het stadje ontstond in de 14e eeuw in het grensgebied tussen Brabant, Gelre en Kleef. Vestingstad Ravenstein was lange tijd niet Hollands maar ook niet Brabants: het hoorde bij Hertogdom Kleef.
Walraven van Valkenburg, leenman van de Hertog van Brabant, liet het Kasteel van Ravenstein in 1360 bouwen aan de oever van de Maas. De Franse bezetting in 1794 maakte een einde aan de autonomie van Ravenstein.
Het Land van Ravenstein had vele eigenaren en viel lang onder het Hertogdom van Kleve. In de tijd dat dit vestingwerk werd gebouwd, was Philips van Kleef de baas in de soevereine heerlijkheid Land van Ravenstein. Heer van Ravenstein, noemde deze Philips zichzelf.
De stad Ravenstein was immers de hoofdstad van het Land van Ravenstein. Lange tijd was het ook een toevluchtsoord oor katholieke kloosters verdreven door calvinistische bezetters. In 1814 kwam het bij het Koninkrijk der Nederlanden. Het is tevens onderdeel van de Zuiderwaterlinie.
Het is in 1800, met het bijbehorende land, verkocht aan de Bataafse Republiek. Onder Nederlands bestuur is het Kasteel Ravenstein in 1818 met fundamenten en al gesloopt. Nu is er een stadsparkje met een grasveld binnen de grachtresten, te bezoeken als één van de bezienswaardigheden in Ravenstein.
Hij deed in Italië inspiratie op om de fortificatie van Ravenstein te vernieuwen. Van Mourik, de ontdekker van het bolwerk Ravenstein, vernoemde het naar hem. Tussen 2011-2016 is het Philips van Kleefbolwerk herkenbaar gemaakt.